تهیه نانوهیدروژل از کیتوسان و دی گلیسیدیل اترها و بررسی خواص حرارتی و رهایش دارویی آن و تثبیت نانوذرات مغناطیسی fe3o4در آن به منظور جداسازی مغناطیسی پروتئینbsa ازمحلول پلی ساکاریدی

در این پژوهش، ابتدا شبکه نانو هیدروژل کیتوسان به روش اتصال عرضی کیتوسان با گلیسرول دی گلیسیدیل اتر و پلی دی متیل سیلوکسان در یک محیط امولسیونی تهیه شد. سپس، برخی از خواص شبکه نانو هیدروژل، نظیر کسر ژل و میزان تورم یا غوطه وری آن، به منظور سنتز یک شبکه نانوهیدروژل بهینه محاسبه شدو پس از آن، به منظور افزایش میزان جذب و غوطه وری شبکه نانوهیدروژل، به نمونه دارای کمترین جذب عامل پروپان سولتون اضافه شد. سپس، توانایی نانو هیدروژل بهینه در رهایش ترکیبات دارویی و نیز آزموده شد.بدین منظور، بر روی نمونه با بیشترین میزان جذب آب، میزان رهایش دارویی ترکیب دارویی دیکلوفناک سدیم بررسی و نتایج به دست آمد. به منظور مقایسه میزان جداسازی پروتئین ها از یک محلول پلی ساکاریدی به وسیله شبکه هیدروژل کیتوسان با روش جداسازی مغناطیسی، ابتدا توانایی شبکه هیدروژل بهینه در جداسازی پروتئین (bsa) bovin serum albumin از یک محلول پلی ساکاریدی محاسبه شد. به این جهت، ابتدا نانوذرات سوپرپارامغناطیس fe3o4 به روش هم رسوبی معکوس سنتز شدند و اندازه ذرات به وسیله روش پراش پرتو ایکس تخمین زده شد.سپس، نانوذرات fe3o4 بر روی شبکه هیدروژل بهینه تثبیت شدند و پس از آن نیز، پروتئین bsa موجود در محلول بر روی شبکه هیدروژل تثبیت شد. سپس، جداسازی bsa توسط شبکه هیدروژل نانوذره و بر پایه خاصیت مغناطیسی نانوذرات، در یک دستگاه جداساز مغناطیسی انجام شد.